vertrekken als het eb is
de zogezegde trossen los
navigeren op een gunstige wind
met het getij mee
nacht en dag
deinend op de golven
adem hartslag
ik ben van vlees en bloed
de zeven zeeën
de woelige baren
witte zeilen dansen
mijn toekomst is vol vragen
mijn boot zal niet zinken
ik plak de gaten dicht
vertrekken als het vloed is
ik schep het water weg
ik wil niet overdrijven
als de weemoed mij overvalt
als ik daar ga waar
ik de kapitein mag zijn
daar waar het
water misschien zoeter
minder bitter smaakt
dan ik had verwacht
op de golven van
laat ik mijn tranen varen
zomaar verdrinken in
een zee van tijd
Doek: Ro de Ruiter | Gedicht: René Alberts