In het dorp waar Hilja Timmer opgegroeide, voelde voor haar de tijd eindeloos. Als meer dan een eeuw geleden, als nu en als de toekomst. Deze plek is haar onbewuste inspiratie geweest om te gaan werken met de natuur. Met de materialen die zij vindt, probeert zij de bijzondere eigenschappen van de natuur te laten zien. Dat doet zij door het uit haar omgeving te halen, in een andere situatie te plaatsen en een andere functie te geven. Daarmee probeert Hilja een tijdloos en kwetsbaar beeld te creëren dat je gevoel raakt. Vaak resulteert dit in fragiele, poëtische beeldende objecten.