We lopen altijd even naar het water
We zijn de mensen aan de kade
Zelfs als het regent
Juist dan leeft het,
beweegt het oppervlak vanzelf
Duizend druppels maken
duizend keer een kuiltje
We zijn de mensen aan de kade
Altijd even naar het water
Alsof we wachten op flessenpost
Woorden uit iemands handen, niemandsland en
opgerold, liefdevol weggestopt
om mee te nemen in je jaszak
We zijn de mensen aan de kade
Altijd even naar het water
Ineens vind ik het overdreven
dat ik niet los kan laten
Dus schop ik steentjes over de rand
Zoveel steentjes
dat het lijkt of het regent
Zoveel kuiltjes
waarin ik woorden zoek
die in een fles zouden passen
Doek: Yasmin Hasan | Gedicht: Miriam Kerkhof